Saturday, June 7, 2014

Harapan Baru Untuk Kari

Bapak aku yang tak cerewet bab makan. Asalkan cukup dan decent. Jalan. Makan nasi tak ada lauk pun tak apa asal kuah sedap. Senang mak aku.

Sebetulnya aku dah bosan dengan kari. Kalau aku tengok kari sekarang ni rasa tak semangat. Dah terlalu common. Ujung-ujung ni aku minat benda-benda pedas pulak macam sambal, masak merah. Sampai Ust Najid kata nampak gaya kena cari orang luar. Melaka ke Johor ke.

Satu dinihari masa bersembang di puncak menara agam kami tengah rating masakan siapa yang paling hampir dengan masakan ibu di kampung halaman. Setelah dapat siapa kami namakan pulak orang yang sekurang-kurangnya masakan dia boleh naik selera.

Kemudian tuan rumah pun cepat bersuara. Itu sebab dia tumis cili kering dulu tu. Maka bersinarlah harapan baru untuk kari. Malangnya tak tahu nak bubuh mana dulu sebab kalau ikut kaedah sambal kena tumis cili kering dulu tapi kalau macam itu bila pulak nak tumis bawang merah, bawang putih dengan halia. Keadaan bertambah buruk apabila serbuk santan Giant ceroi. Yogurt jugak yang boleh diharap.

Kenapa masakan bujang tak setanding masakan ibu? Antaranya ialah kerana orang muda tak cukup sabar. Darah masih panas mendidih. Ibu-ibu bab masak memang lama. Ada kawan-kawan yang ajar kalau nak buat sambal kena tumis lada sampai kering dekat-dekat nak hangit. Kalau tumis kari pun kena tumis lama sampai nak-nak hitam jadinya. Betulkanlah kalau salah.

Tapi macam mana pulak gerangan halnya dengan mak Orang Muar yang kononnya boleh siapkan lima jenis lauk dalam masa setengah jam? Jawapanya ialah segala bahan dah siap potong. Rumah orang bujang ni hairan betul pisaunya. Kalau kelar tangan tak luka, geli ada.

Apa pun, orang bujang banyak yang redha dengan sekadar sepeket megi cuma ...

Kari yang gagah pada warnanya tapi ceroi pada teksturnya.

0 comments:

Post a Comment